Znak, 2010
Liczba stron: 288
Wścibska pani Roach tym razem wzięła na tapetę życie pozagrobowe. Pod jej lupą znalazły się ektoplazmy, doświadczanie śmierci i wychodzenie poza swoje ciało, odgłosy wydawane przez duchy, reinkarnacja, jasnowidzenie, dusza oraz wiele innych aspektów będących w centrum zainteresowań wielbicieli New Age.
Sama autorka podchodzi do wszystkich zagadnień z punktu widzenia naukowca i sceptyka. Szuka dowodów na prawdziwość różnych tez – jednak we wszystkich przypadkach znajduje więcej dowodów na to, że osoby badające dane zjawisko albo zostały sprytnie zmanipulowane, albo same dokonały manipulacji. Zdarzali się i tacy badacze sił nadprzyrodzonych, którzy skłonni byli uwierzyć w każdy kit, bowiem bezkrytycznie szukali potwierdzenia na to, w co już wierzyli, czyli np. na istnienie ektoplazmy.
Podobnie rzecz miała się w znanym przypadku ważenia duszy. W sanatorium dla gruźlików przeprowadzono eksperyment, w którym umierających pacjentów kładziono na wadze. Tylko w jednym przypadku w chwili śmierci waga wskazała ubytek masy o 21 gramów, z czego wzięło się przekonanie, że taki jest ciężar duszy człowieka. Trudno jednak nie mieć zastrzeżeń co do rzetelności tych badań.
Mary Roach nie zadowala się zdawkowymi odpowiedziami na zadawane przez siebie pytania. A odpowiedzi i wnioski, które przytacza okrasza humorystycznymi komentarzami. Często bywa ironiczna i sarkastyczna. Czasem puszcza oko do czytelnika. Przy tym pisze bardzo interesująco i pouczająco. Cieszę się, że przede mną jeszcze dwie jej książki.