Liczba stron: 208
Bartek mieszka w wysokim bloku. Pod osiedlem ciągnie się kopalnia, przez którą blok czasem się chwieje, a ostatnio nawet trochę się przechylił. Najlepszym, niezawodnym przyjacielem Bartka jest Kresek – ciekawski jamnik, którego przyniósł do domu Piotrek. Piotrek to partner jego mamy. Tata chłopca mieszka osobno z panią, której Bartek nie cierpi. Na szczęście z małomównym, lecz dobrodusznym Piotrkiem dogaduje się dużo lepiej. A mimo wszytko wolałby, żeby rodzice nadal byli ze sobą.
Bartek to chłopiec obdarzony dużą wyobraźnią. Wymyśla różne fantastyczne historie, w które naprawdę wierzy. Jego koledzy i koleżanki ze szkoły lubią jego opowieści, natomiast dorośli czują się nieco skrępowani, gdy je opowiada, często próbują go stopować i martwią się tym, że ucieka w świat fantazji. W pewnym momencie wszystko zaczyna się źle układać – tata Bartka zawodzi go na całej linii, w szkole dyrektorka zarzuca mu bezczelność i kłamstwo, poza tym chłopiec przejmuje się losem bezdomnego Franciszka, który znany jest wśród dzieci z tego… że śmierdzi.
W książce o Bartku i Kresku nie ma szalonych przygód na morzach, nie ma ataku kosmitów, lecz jest zwykła proza życia, podana w taki sposób, że trudno się oderwać od książki. Troski Bartka związane są z pojawieniem się nowego dziecka w nowej rodzinie ojca, szkolnym agresorem, nerwową atmosferą w domu wynikającą z braku pieniędzy i bezrobociem Piotrka, zaniepokojeniem o los Franciszka, poczuciem odrzucenia oraz lękiem o dach nad głową w związku z tąpnięciami. Mimo tak wielu rzeczy na głowie chłopiec dość dobrze sobie radzi, choć pocieszenia często szuka w ciepłym futerku Kreska. Na szczęście jego mama staje murem za synem i potrafi trzeźwo ocenić, co go dręczy.
Jest to świetna powieść o radzeniu sobie z problemami, o tym, że to, co się źle zaczyna, często kończy się dobrze. Książka uwrażliwia na innego człowieka i pokazuje, że choć często dostajemy za to po głowie, to szczerość (wobec innych i samego siebie) jest najlepszym rozwiązaniem. Doskonała lektura dla dzieci (9-13 lub starszych) a także dla ich rodziców. Polecam!
Sama bardzo chętnie przeczytam.
Ze względów socjologicznych.