Książka frapująca, aczkolwiek prosta w wyrazie artystycznym i chyba dzięki temu tak wciągająca, bo wydaje się jakby akcja przetaczała się przed naszymi oczami. „Króliczek” to powieść współczesna i realistyczna, składają się na nią proste dialogi, bohaterami są zwykli ludzie w prowincjonalnym mieście pogrążonym w marazmie. Polska kategorii B w całej krasie ze wszystkimi swoimi problemami i bolączkami – bezrobociem, alkoholizmem, biedą, nudą, dulszczyzną i ogólną beznadzieją.
Na powieść składają się dwie części, które zazębiają się miejscem akcji oraz drugoplanowymi bohaterami.
Autor stawia ważne pytania: czy podążać za głosem serca czy za stabilizacją życiową, czy zaczynać wszystko od nowa czy budować związek na niezbyt pewnym gruncie. Obnaża polską religijność na pokaz, pranie brudów w gronie rodziny, plotkarstwo i typowe dla małych społeczności wściubianie nosa w cudze sprawy.
Klemek, bohater pierwszej części książki to facet myślący, dokonujący wyborów, empatyczny, rozdarty. Dzięki temu bardzo realny, prawie namacalny. Artur z drugiej części to podobny typ, ale ten przedstawiony jest bardziej ogólnikowo.
Duży plus dla autora za subtelność i za to, że nie uciekł się do taniego chwytu jakim jest nadużywanie wulgaryzmów. Mimo tego, że w książce opisywane są zdarzenia i osoby żyjące w półświatku autor szokuje realizmem opisów, a nie językiem.