Kultura Gniewu, 2007
Liczba stron: 263
„Kroniki birmańskie” są efektem pobytu autora i jego rodziny w Birmie, kraju targanym wewnętrznymi niepokojami, zamkniętym na wpływy reszty świata, pogrążonym w biedzie, odurzonym narkotykami. Podczas półtorarocznej misji w tym odległym zakątku świata, jego żona pracuje nad poprawą warunków zdrowotnych z ramienia organizacji Lekarze Bez Granic. Sam Delisle zajmuje się opieką nad synkiem i poznaje kulturę, tradycje i ludzi zamieszkujących ten region. Swoje spostrzeżenia odnotowuje w typowy dla siebie sposób – czyli w formie komiksu.
Wyprawy z wózkiem po najbliższej okolicy ukazują mnóstwo różnic między światem zachodu a położoną na wschodzie Birmą. Różnice zaczynają się od pogody, poprzez cenzurę jakiej poddawana jest prasa aż po absurdy dotyczące zakazu podróżowania w tereny zamknięte dla turystów, w których narkotyki są łatwiej dostępne i tańsze niż żywność. Kraj rządzony żelazną ręką przez wojskową dyktaturę nie wydaje się być miejscem przyjaznym do życia. Przyjezdni pracownicy organizacji humanitarnych i biznesowych jednak odnajdują się w Birmie stwarzając sobie namiastkę zachodu – między innymi zrzeszają się w luksusowych klubach dostępnych tylko dla wybranych.
Autor odnajduje się w tym kraju bez większych problemów, aczkolwiek nie przestaje obserwować i dziwić się. Z biegiem czasu tak organizuje sobie dzień, że oprócz opieki nad dzieckiem może poświęcić czas pracy nad kolejnym komiksem, poprowadzić kurs animacji dla zainteresowanych Birmańczyków i od czasu do czasu zabrać się z żoną w delegację do stref nieznanych turystom i ludziom z zachodu. Trafne obserwacje, dowcipne uwagi, klarowność opisów oraz ilustracji sprawiają iż czyta się ten komiks z dużym zainteresowaniem. Wartość edukacyjna komiksu jest naprawdę nie do przecenienia – wreszcie wiem gdzie leży Birma i z jakimi boryka się problemami, a wszystkiego tego dowiedziałam się w sposób jak najmniej kojarzący się z nauką.