Wydawnictwo Agora, 2017
Liczba stron: 384
Tłumaczenie: (niestety nie znalazłam nazwiska tłumacza w papierowym wydaniu książki)
To historia, przy której wiele razy można zwątpić w człowieka. Opowiada prawdziwe losy trzech dziewczyn porwanych, więzionych, gwałconych, bitych przez człowieka, którego znały jako ojca koleżanki ze szkoły. Książkę napisały dwie z nich, Amanda i Gina, trzecia z uprowadzonych swoją opowieść zawarła w oddzielnej książce i o ile mi wiadomo, nie utrzymuje kontaktów z towarzyszkami niedoli.
Amanda została uprowadzona w przeddzień swoich osiemnastych urodzin, Gina jako trzynastolatka. Spędziły w niewoli 10 lat. Przy życiu podtrzymywała je tylko nadzieja, że bliscy nie ustaną w poszukiwaniach. Oglądały doniesienia telewizyjne o akcji poszukiwawczej, kolejnych rocznicach ich zaginięcia oraz organizacjach angażujących się w pomoc rodzinom w podobnej sytuacji. Czasami widziały swoich krewnych, którzy apelowali do świadków i opowiadali o podjętych działaniach. Porwane nastolatki wiedziały, jak blisko swoich rodzinnych domów się znajdują, jednak nie miały szansy na ucieczkę czy powiadomienie rodzin o tym, że żyją.
Wielokrotnie zastanawiałam się nad tym, jak silną osobą trzeba być, by przetrwać niekończącą się gehennę i pozostać przy zdrowych zmysłach. Częściej jednak na pierwszy plan wybijała się myśl, kim trzeba być, żeby odebrać wolność drugiemu człowiekowi, traktować go jak swoją własność, rzecz służącą zapewnianiu sobie przyjemności. Castro do końca utrzymywał, że stworzył sobie rodzinę, choć chwilami, szczególnie pod koniec, zdawało się, że zaczął zastanawiać się jak wybrnąć z sytuacji, nie ponosząc konsekwencji.
Gdy dziewczynom udało się uwolnić, sprawą zaczęła żyć cała Ameryka. Prawie nikt nie wierzył, że zaginione przed wielu laty nastolatki odnajdą się żywe. One natomiast mają duży problem z przystosowaniem się do życia – wszystko jest dla nich wielkie, dziwne, trudne do pojęcia. Pozornie przez ostatnie lata niewiele się zmieniło, jednak okazuje się, że dla człowieka, który spędził 10 lat w zamknięciu, ogarnięcie zmian jest bardzo trudne.
Zdaję sobie sprawę, że to trudny temat, ale książka została tak napisana, że nie epatuje przemocą. Oczywiście autorki i wspomagający je autorzy nie mogli pominąć scen gwałtu, przemocy fizycznej i psychicznej, jednak nie rozbudowują tych wątków ponad miarę, ponieważ ich celem nie jest torturowanie czytelnika, lecz pokazanie mechanizmów psychicznych, które pomogły dziewczynom przetrwać w sytuacji krytycznej. Naprawdę warto poznać ich historię. Polecam!
Polecam bardzo dobra książka