Bellona, 2010
Liczba stron: 365
Pamiętając o tym, co wyczytałam w Mieście Książek, nie spojrzalam na tył okładki dopóki nie zamknęłam książki. I to było bardzo dobre rozwiązanie, ponieważ zbyt szczegółowy opis nie zepsuł mi przyjemności z lektury. A lektura rzeczywiście była niezwykle przyjemna.
Znani z poprzedniej, pierwszej części, policjanci Anders Knutas oraz jego partnerka Kirstin, znowu mają pełne ręce roboty. Nadszedł zimny, mokry listopad, a wraz z nim kolejna trudna do rozwikłania zbrodnia. Ktoś zamordował Henriego Dahlstroma, słynącego z alkoholowych libacji życiowego rozbitka, byłego fotografa, bywalca wyścigów konnych. Wszystko wskazuje na to, że motywem zbrodni był rabunek, ponieważ Henri wygrał sporą sumę podczas ostatnich w sezonie wyścigów.
Jednocześnie śledzimy dalszy ciąg romansu między Emmą, mężatką, matką dwójki małych dzieci i reporterem telewizji ze Sztokholmu, Johanem. Romas ten przechodzi kryzys, ponieważ Emma zastanawia się co dalej, czy poddać się nowej miłości, czy posłuchac głosu rozsądku i obowiązku i zostać z mężem. Pojawia się też nowa postać – czternastoletnia dziewczynka, córka nieodpowiedzialnej alkoholiczki. Nastolatka, która zbyt wiele obowiązków dźwiga na swoich barkach, odnajduje spokój i wyciszenie w pracy w stadninie i obcowanie z końmi. Dziewczyna staje się łatwą zdobyczą dla tajemniczego, starszego od niej podrywacza i uwodziciela.
Tak, jak w przypadku pierwszej książki Mari Jungstedt, i tym razem akcja dzieje się na prowincjonalnej Gotlandii. Bohaterowie, policjanci oraz pozostałe postacie przemawiają do mnie, ponieważ są przekonujący. Akcja powieści prowadzona jest bardzo sprawnie, chronologicznie, wyszystkie informacje są poukładane i dostępne dla czytelnika. Autorka ma talent do wymyślania wątków kryminalnych, a czytanie jej powieści to dla mnie relaks i prawdziwa przyjemność. Dodatkowym atutem dla mnie jest spora czcionka, przy której nie męczą się oczy.