Wydawnictwo Literatura, 2011
Liczba stron: 199
Nie umiem nie czytać, ale im bardziej jestem zmęczona, tym częściej sięgam po książki spoza mojego przedziału wiekowego. Przed wakacjami ciągnę na rezerwie i ostatkiem sił, więc czytam książki dla dzieci. Dlatego też wydłubałam ostatnio z półki „Pamiętnik grzecznego psa”, który przeleżakował na regale ze dwa lata z okładem. Strasznie skrzywdziłam grzecznego psa nie obdarzając go tak długo swoją uwagą, ale teraz mam zamiar naprawić faux pas i namówić Was na lekturę książki o Winterze.
Winter jest szczeniakiem rasy alaskan malamut. Rozpiera go energia, kocha cały świat, a najbardziej kocha ganiać za wszystkim, co się rusza i ucieka. Winter mieszka w bloku wraz z czteroosobową rodziną, którą nazywa swoim stadem, a jego dwa najulubieńsze słowa to: spacerek i śniadanko. Nigdy nie ma dość tych dwóch rzeczy, sęk w tym, że strasznie trudno go utrzymać na smyczy i zapanować nad jego psim ADHD. Tym bardziej, że malamut jest psem silnym, dużym i niezwykle wytrzymałym, nawet jako szczeniak. Ponadto Winter jest psem inteligentnym, lecz upartym. Wierzy w swoje racje i rozumuje na własny sposób – zupełnie nie może zrozumieć dlaczego wciąż mu powtarzają, że ma być grzeczny. Przecież jest grzeczny, po psiemu. A że ludzie nie znają się na zabawie?
Narratorem jest pies, który opowiada o wydarzeniach z psiej perspektywy, zupełnie innej niż perspektywa jego ludzkiej rodziny. Winter ma szczęście, bo trafił do kochających go ludzi, którzy dla psa chcą jak najlepiej. Nie gniewają się za pogryzione buty, kuchnię wywróconą do góry nogami, ucieczki podczas spacerów, „nietresowalność” i wczesne pobudki. Pamiętnik Wintera aż iskrzy humorem. Gwarantowane są głośne wybuchy śmiechu, niezależnie od tego ile macie lat. Naprawdę, nie każcie Winterowi czekać i koniecznie przeczytajcie jego pamiętnik. A przynajmniej od razu obejrzyjcie ilustracje – z nich też sporo można się o Winterze dowiedzieć 🙂