Wybrałam ten mały tomik, aby dowiedzieć się czy warto rzucać się na większe formy, które wyszły spod pióra Noblistki 2007. Książka wydana w Polsce w 1966 roku zawiera trzy opowiadania, które zostały wybrane ze zbioru pt: „A Man and Two Women”. Oprócz tytułowego opowiadania (ostatniego w tym zbiorku) są w niej jeszcze: „Opowieść o dwóch psach” i „Zapiski do historii choroby”.
Już po przeczytaniu opowiadania o dwóch psach, których pierwotny instynkt okazał się silniejszy od tresury, wiedziałam, że słowa autorki skrywają więcej niż tylko wierzchnią warstwę znaczeń. I oczywiście zapragnęłam czytać dalej, szybciej, więcej. Drugie opowiadanie to historia Maureen – ślicznotki z prowincji, która pragnie od życia więcej niż dostają dziewczyny z okolicy. I mimo, że dostaje to, czego chciała, wie, że przegrała. Opowiadanie tytułowe – prawdziwy majstersztyk – to znów studium uczuć kobiety, historia depresji, startu z przegranej pozycji. I chociaż nie identyfikuję się z żadną z bohaterek tych opowiadań, głęboko czuję, że winna im jestem szacunek, bo każda walczyła o to by pozostać sobą.
Jeśli książki Doris Lessing są równie dobre jak jej opowiadania, to zaczynam szykować się na prawdziwą ucztę literacką.