Przystupa to dziewczyna z małej wsi. Wychowywana przez nieodpowiedzialnego ojca oraz zaniedbującą ją macochę ma smutne dzieciństwo, nieskończoną szkołę zawodową oraz zupełny brak pomysłu na życie. Jednocześnie jest osobą uczciwą, poczciwą i bystrą. Przystupa pod wpływem chwili decyduje się wyjechać do miasta, by zatrudnić się do sprzątania.
Szczęście jej sprzyja i szybko znajduje pracę u bogatych ludzi. Życie płata jej jeszcze kilka niespodzianek na skutek czego wyjeżdża do Szwecji, gdzie ponownie zatrudnia się do sprzątania. Początkowo pracuje u polskiej rodziny, następnie w wielu innych domach.
Przystupa jest doskonałą obserwatorką życia w domach, w których pracuje. Szybko się uczy i szybko wyciąga wnioski, jednakże niezaradność życiowa często sprawia, że staje się ofiarą zanim zdoła zareagować. Z poziomu szorowanej podłogi i polerowanych klamek Przystupa obserwuje rozmaite układy rodzinne – destrukcyjne współuzależnienie, dulszczyznę, pozerstwo, przemoc fizyczną i psychiczną, niedopasowanie. Niejednokrotnie sama zostaje wciągnięta w nieczyste zagrania, chociaż z pozoru wydaje się tylko chłodną obserwatorką.
Książkę czytałam długo – w końcu stwierdziłam, że trochę mnie nuży, bo można tak bez końca przerzucać bohaterkę z domu do domu i pokazywać jacy ludzie są źli, bezwzględni i okrutni. Bezmiar smutku i braku nadziei prawie mnie pokonał. Szczęśliwie, pod koniec akcja przyspieszyła i zmieniła się trochę jej formuła. Dobrnęłam do końca i w sumie cieszę się, że książkę przeczytałam, bo każda książka Grażyny Plebanek jest inna i każda daje do myślenia.