Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006
Liczba stron: 361
„Śmiertelna intryga” to powieść kryminalna osadzona w Wiedniu na początku dwudziestego wieku. W równym stopniu co intrygę kryminalną opisuje Wiedeń, jego mieszkańców oraz zderzenie nowoczesności z tradycjonalizmem dziewiętnastowiecznym. Przede wszystkim jest jednak pochwałą psychoanalizy jako metody śledczej.
W Wiedniu dokonano morderstwa. Ginie młoda kobieta, znana jako medium i zajmująca się pośredniczeniem między światem żywych a zmarłych. Okoliczności jej śmierci wydają się śledczemu Oskarowi Reinhardtowi nadzwyczaj niepokojące – pokój zamknięty jest od wewnątrz, brak rewolweru, z którego zginęła kobieta, w ranie postrzałowej nie ma … kuli. Czyżby w morderstwo było dziełem sił nadprzyrodzonych? Policjant z braku dowodów zaczyna skłaniać się ku takiej wersji wydarzeń, jednak szybko zostaje ściągnięty na ziemię przez swojego przyjaciela – psychiatrę Maxa Liebermanna, który w miarę możliwości bada luźne wątki sprawy i dokonuje przesłuchań w sposób typowy dla psychoterapeuty.
Oprócz wątku kryminalnego w książce mamy obszerne fragmenty dotyczące samego Maxa Liebermanna, jego pracy w szpitalu, powiązań rodzinnych oraz planów małżeńskich. Najwięcej miejsca poświęca się przypadkowi młodej Angielki, która trafia do szpitala ze zdiagnozowaną histerią. Liebermannowi udaje się dotrzeć do źródła fobii guwernantki, a w jej osobie zdaje się odnaleźć przyjaciółkę i w rezultacie osobę, która pomoże wyjaśnić zagadkę morderstwa spirytystki.
To książka, która ma charakterystyczny nastrój, wypełniona jest smakami, zapachami i dźwiękami charakterystycznymi dla Wiednia początku XX wieku. Akcja płynie niespiesznie, autor bawi się czytelnikiem odkrywając wciąż nowe wątki oraz postaci, które nie prowadzą do rozwiązania zagadki kryminalnej. Tak samo jak wątkiem morderstwa interesuje się sprawami społecznymi – przede wszystkim sytuacją kobiet pozbawionych praw, bezsilnych w sytuacjach krytycznych, niechętnie widzianych na uniwersytecie.
Pół roku temu przeczytałam inną książkę tego autora pt: Wiedeńska krew, w której występują ci sami bohaterowie, i która jest kolejną częścią tej samej serii z Reinhardtem i Liebermannem. Polecałabym czytanie we właściwej kolejności, bo choć książka dotyczy innej intrygi kryminalnej, to wątek dotyczący życia prywatnego doktora jest konsekwentnie kontynuowany. Ja nieopatrznie przeczytałam w odwrotnej kolejności pozbawiając się przyjemności śledzenia miłosnych perypetii Liebermanna.