Literatura, 2013
Liczba stron: 256
Zupełnie nie wiem jak to się stało, że będąc w odpowiednim ku temu wieku nie przeczytałam „Wakacji z duchami”. Czytałam inne książki Bahdaja, Niziurskiego, Ożogowskiej i Nienackiego. Zdawałoby się, że przerobiłam wszystko, co się dało. A tu się okazuje, że jednak co najmniej jedną ominęłam. Podejrzewam, że nie mieli jej w bibliotece. Nie ma tego złego, ponieważ z ogromną przyjemnością uzupełniłam braki w swoim wykształceniu podstawowym, spędziłam wakacje z duchami i…
…z Paragonem, Mandżaro i Perełką, którzy wyjeżdżają na wakacje do leśniczówki na południu Polski. Wkrótce pobliskim zamku zaczynają pojawiać się duchy. Ponadto ktoś bardzo podejrzany wynajmuje pokój w leśniczówce. Chłopcy postanawiają założyć Klub Detektywów i zająć się niepokojącymi wydarzeniami. Nieustannie wymykają się na zamek, żeby dowiedzieć się kto i po co straszy, przy okazji wpadają na trop prawdziwej szajki. Przeżywają wiele przygód w podziemnych tunelach zamkowych i przekonują się, że nie wygląd człowieka świadczy o złych zamiarach.
Jak to się świetnie czyta! Chociaż powieść powstała pod koniec lat 50, wcale nie straciła na swojej świeżości, na którą składają się śmieszne dialogi, rewelacyjnie skonstruowane postacie, przede wszystkim Paragona i Joli oraz skomplikowana fabuła kryminalno-przygodowa. Zupełnie nie przeszkadza to, że dzieci nie są wyposażone w telefony komórkowe i dostęp do google. One naprawdę świetnie sobie radziły w rozmowie twarzą w twarz, korzystając z warszawskiej gadki i uroku osobistego, którego w żadnej mierze nie można im odmówić.
Przygody Klubu Detektywów to świetna lektura nie tylko na wakacje i nie tylko dla dzieci. To spojrzenie wstecz na świat sprzed lat, który choć nie oferował dzieciom tak wielkiego wyboru zabawek i gadżetów, dawał im możliwość wykorzystania własnej wyobraźni i… umiejętności dedukcji. Przecież ta detektywom jest niezbędna. Kto nie czytał w dzieciństwie, musi koniecznie nadrobić!