Stentor, 2011
Liczba stron: 120
Jedna po drugiej przeczytałam dwie książki kierowane do młodszego odbiorcy. Najpierw skończyłam czytać książkę pt: „Dobrani”, zaraz potem sięgnęłam po powieść polskiej autorki Katarzyny Ryrych. I choć obie książki różnią się tematyką, to obie są naprawdę doskonałe.
Marysia / Mysia ma starszą siostrę, którą wszyscy nazywają Pippi. Pippi choć nie umie ani czytać, ani pisać, opiekuje się młodszą siostrzyczką. Uczy się z nią wierszyków, przygotowuje pyszne potrawy, pociesza, rozbawia, chroni. Inne dzieci często kpią z Pippi, a ona czasem bywa nieprzewidywalna. Niektóre jej zachowania są mylnie interpretowane przez innych, dorosłych i dzieci. Świat Pippi jest inny, jest wyspą, na którą nikt nie ma wstępu – słowa mają tu tylko jedno znaczenie, dziewczynka toleruje tylko niebieski kolor, nie lubi się przytulać, nie jest w stanie podporządkować się regułom społecznym. Co dolega Pippi? Dziewczynka ma zespół Downa.
Książka to poruszający obraz dojrzewania w rodzinie, w której jest osoba niedostosowana społecznie. Mysia, która nie postrzega swojej siostry tak jak inni, często dziwi się reakcjom ludzi na ulicy. Wkrótce jednak rozumie, że to ona choć młodsza musi być dla Pippi starszą siostrą i chronić ją przed nietolerancyjnymi ludźmi. Jak długo uda się tej rodzinie być razem? Jak przebiegnie okres dojrzewania Mysi? Czy znajdzie przyjaciół?
Pouczająca, wzruszająca i bardzo mądra książka Katarzyny Ryrych słusznie otrzymała I miejsce w kategorii książek dla młodzieży w wieku 10–14 lat w Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren zorganizowanym przez Fundację ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom.