Agencja Edytorska Ezop, 2017
Liczba stron: 68
Tłumaczenie: Małgorzata Gierałtowska
Uwielbiam ilustracje Kęstutisa Kasparaviciusa, spodobał mi się opis kryminalnej fabuły tej książki, więc bez wahania objęłam ją patronatem. Gdy przyszły finalne wydruki, okazało się, że podjęłam bardzo dobrą decyzję, bo z czystym sumieniem mogę zachwalać i polecać tę książkę.
Profesor Adalbert wyprawia przyjęcie, na które zaprasza całą śmietankę towarzyską miasteczka. Przybywają goście, wśród nich niedźwiedź, który jest lekarzem, kaczor – mecenas, kozioł Dezyderiusz – doktor nauk humanistycznych, hrabina Szarlota – pięknie ubrana świnia, która od kilku dni cieszy się na smaczny poczęstunek serwowany u Adalberta oraz inspektor Fuks – szczwany lis. Jest też para nieznajomych – konsul kot wraz ze swoją żoną kocicą. Okazją do spotkania jest najnowszy zakup profesora, kolekcjonera sztuki. Otóż nabył on obraz przedstawiający psa, którym chce się pochwalić przed wyśmienitymi gośćmi. Jednak wieczór przebiega inaczej, niż planowano – obraz znika z ram!
„Zaginiony obraz” to mnóstwo ślicznych ilustracji i ciekawa opowieść przeznaczona dla dzieci w wieku od 8 lat, dla młodszych tekstu jest za dużo i może być zbyt trudny. Historia obrazu, który zniknął w trakcie przyjęcia i reakcji zwierząt na dokonane przestępstwo jest bardzo wciągająca. Przemawia do mnie również to, że obraz, o którym mowa, to prawdziwe malowidło, które można podziwiać w muzeum, a autor pokrótce przedstawił jego twórcę oraz wymowę obrazu. To oswaja dzieci ze sztuką, wzbudza ciekawość, pokazuje, że każdy eksponat muzealny ma swoją historię, która warto poznać, żeby lepiej zrozumieć dzieło. Nauka przez zabawę – TAK!
Ciekawe, może spróbuję mimo wszystko ze swoim prawie 7 letnim dzieckiem (pomogę z tym tekstem) 🙂